دریل یک ابزار برقی بسیار پرکاربرد است که امکان حفر سوراخ در مواد فلزی، چوبی، پلاستیکی، مصالح ساختمانی و غیره را فراهم میکند. باید توجه داشته باشیم که استفاده از مته مناسب در کنار دریل یک ضرورت حیاتی برای انجام عملیات سوراخکاری به حساب میآید. همچنین با نصب سریهای مختلف میتوان از یک دریل به عنوان ابزار بُرش، سنبادهزنی و تراش نیز استفاده کرد.
دریل به عنوان یکی از ابزارهای قدرتمند سوراخکاری، دارای یک تاریخچه طولانی و قدیمی است و تولید ابتداییترین و سادهترین نمونههای دریل به حدود 35000 سال پیش مربوط میشود. یعنی زمانیکه دریلها از جنس سنگ و استخوان ساخته میشدند و فرآیند سوراخکاری به شکل دستی و با کمک یک میله یا قلاب به انجام میرسید. به طور کلی تا زمان اختراع موتورهای بخار در قرن 18 و سپس اختراع موتورهای الکتریکی در قرن 19، دریلها به صورت دستی و با استفاده از نیروی انسانی استفاده میشدند.
این دو اختراع بزرگ، امکان استفاده از دریلهای قدرتمند را فراهم کرده و سرعت و دقت فرآیند سوراخکاری را به طور چشمگیری افزایش دادند. اولین دریلهای برقی در دهه 1910 میلادی توسط شرکت Black & Decker ساخته شدند. این دریلها از یک موتور الکتریکی کوچک برای ایجاد چرخش و قدرت نفوذ استفاده میکردند و معمولا برای کاربردهای خانگی و فعالیتهای محدود مورد استفاده قرار میگرفتند اما با گذشت زمان و پیشرفت فناوری، دریلها به ابزارهای قدرتمند و چندکاره تبدیل شدند. همچینن با تولید دریل شارژی در دهه 1960 انقلاب بزرگی در صنعت دریلها و تجهیزات سوراخکاری به وجود آمد.
به جرات میتوان دریل را به عنوان پرکاربردترین ابزار برقی در مصارف خانگی و صنعتی در نظر گرفت. دامنه استفاده از این ابزار به اندازهای زیاد است که بسیاری از افراد، نمونهای از این محصول را در محیط خانه یا محل کار خود نگهداری میکنند. از دریلها به شکل گسترده در پروژههای ساختمانی، نجاری، تعمیرات خانگی و صنعتی و همچنین در مشاغل مختلف مانند دندانپزشکی، جواهرسازی و طلاسازی نیز استفاده میشود.
مهمترین بخش یک دریل، موتور آن است که وظیفه تولید حرکت چرخشی و اعمال نیرو برای انجام عملیات سوراخکاری را بر عهده دارد. این حرکت چرخشی گاها به شکل مستقیم و در برخی از نمونهها به وسیله یک گیربکس به بخش سهنظام یا متهگیر منتقل میشود و چرخش همزمان سهنظام و مته به ایجاد سوراخ در سطوح مختلف میانجامد. از دیگر بخشهای عمومی دریلها میتوان به دسته کمکی، کلید کنترل سرعت چرخش، میله تنظیم عمق، کلید قفلکن سرعت و سوئیچ حالت چپگرد و راستگرد اشاره کرد.
همانطور که برای خرید ابزار باید نیازها و کاربری موردنظر را در نظر گرفت، برای خرید دریل نیز، باید به این موضوع توجه کرد، زیرا اضافه شدن ویژگیهای جدید به یک دریل باعث افزایش قیمت دریل خواهد شد. ویژگیهایی که در اغلب موارد هیچ کاربردی نداشته و تنها هزینههای بیشتری را به کاربران تحمیل میکنند.
از مهمترین ویژگیها و پارامترهای یک دریل میتوان به قدرت موتور، سرعت چرخش، نوع و سایز سهنظام، برخورداری از حالت چکشی، قابلیت چپگرد و راستگرد، ساختار گیربکس، ابعاد، وزن و لوازم جانبی اشاره کرد. برخورداری از گارانتی معتبر نیز یکی دیگر از فاکتورهای مهم در زمان خرید دریل است که خیال کاربر را از بابت خرابی، تعویض قطعات و خدمات پس از فروش راحت میکند.
از نظر نوع منبع تغذیه، دریلها به سه دسته برقی، بادی و دستی تقسیم میشوند اما این یک تقسیمبندی بسیار کلی است و از آنجاییکه دریلهای دستی جایی در فعالیتهای امروزی ندارند باید تقسیمبندی خود را بر روی نمونههای برقی و بادی متمرکز کنیم. البته استفاده از نمونههای بادی نیز به دلیل نیاز به منبع تولید باد مانند کمپرسور تنها در محیطهای تولیدی و مونتاژ قطعات کاربرد دارند. اما دریلهای برقی دارای بیشترین گوناگونی در میان انواع دریل هستند و آشنایی با محصولات این خانواده میتواند در انتخاب نمونه مناسب به ما کمک کند. در حالت کلی میتوان دریلهای برقی را به چند گروه مختلف به شرح زیر دستهبندی کرد.
دریل برقی ساده: سادهترین نوع دریل برقی که معمولا در محیطهای خانگی استفاده میشوند و بجز تولید حالت چرخشی ساده، هیچ آپشن یا ویژگی خاصی در آنها وجود ندارد.
دریل برقی چکشی: نوع پیشرفتهتری از دریلهای ساده که علاوه بر قابلیت دریل ساده دارای حالت چکشی نیز هستند که از این قابلیت به شکل ویژه برای سوراخ کردن مصالح ساختمانی استفاده میشود.
دریل برقی گیربکسی: این نوع از دریلها علاوه بر ویژگیهای دریلهای چکشی دارای سوئیچ اختصاصی برای تنظیم دامنه سرعت چرخش و نیروی گشتاور نیز هستند که برای ایجاد سوراخهای دقیق بر روی سطوح بسیار سخت مورد استفاده قرار میگیرند.
دریل پیچگوشتی برقی: این نوع از دریل علاوه بر قابلیت سوراخکاری، به شکل ویژه برای باز و بسته کردن انواع پیچ کاربرد دارند و مهمترین ویژگی آنها به استفاده از کلاچ تنظیم برای تغییر نیروی گشتاور مربوط میشود که برخی از محصولات این خانواده دارای خاصیت چرخشی-ضربهای یا ایمپکت نیز هستند.
دریل برقی بتن کن یا دریل تخریب: معمولا این دریلها ترکیبی از سه حالت دریل ساده، دریل چکشی و دریل تخریب هستند و بیشترین کاربرد آنها در مشاغلی مانند سیمکشی ساختمان، کابینتسازی، راویزکاری و ... است.
دریل ایستاده یا ستونی: این نوع از دریل معمولا به شکل ثابت بر روی میز کار نصب میشود و کاربرد ویژه آن برای ایجاد سوراخهای بسیار دقیق است.
مفهوم این سه حالت به نوع حرکت و نیروی وارد شده از سه نظام به مته دریل مربوط میشود. در حالت دریل ساده، به غیر از نیروی چرخشی، هیچ نیروی دیگری به مته وارد نمیشود و به عبارت سادهتر، مته فقط میچرخد. در حالت چکشی علاوه بر چرخش معمولی یک نیروی ضربهای نیز از بخش سهنظام به انتهای مته وارد میشود؛ مانند اینکه به طور همزمان مته را بچرخانیم و به انتهای آن ضربه بزنیم.
اما در حالت ایمپکت علاوه بر چرخش مته، نیروی به شکل ضربههای ریز در جهش چرخش مته وارد میشود. معمولا از حالت ایمپکت برای سفت کردن پیچها استفاده میشود.
سهنظام یک قطعه رابط میان دریل و مته است و در حالت کلی به دو دسته آچارخور و اتوماتیک تقسیم میشود. سهنظامهای آچارخور بیشتر در مصارف صنعتی و سنگین و در موقعیتهایی با حداقل نیاز به تعویض مته استفاده میشوند و باز و بسته کردن آنها توسط یک آچار مخصوص صورت میگیرد. معمولا تعویض مته در سهنظام آچارخور به زمان نسبتا زیادی نیاز دارد و کار چندان آسانی نیست.
اما باز و بسته کردن سهنظامهای اتوماتیک نیاز به هیچگونه ابزار جانبی ندارد و تنها با نیروی دست میتوان متههای مختلف را با سرعت و راحتی بیشتر در داخل سهنظام قرار داد. معمولا در دریلهای معمولی از سهنظامهای تهگرد استفاده میشود اما نوع دیگری از سهنظامها وجود دارند که معمولا در دریلهای بتنکن و تخریب مورد استفاده قرار میگیرند و به سری SDS معروف هستند.
مته مورد استفاده در این نوع از سهنظامها دارای شیارهای مخصوصی هستند که در داخل سهنظام قفل میشوند و از آنها به عناوینی مختلفی مانند چهارشیار و پنجشیار نیز یاد میشود.
سایز سهنظام به حداکثر میزان باز شدن دهانه سهنظام برای استفاده از متههای مختلف گفته میشود که این سایز در دریلهای معمولی از مقادیر 6.5 تا 16 میلیمتر متغیر است و سهنظامهای 13 میلیمتری به عنوان معروفترین نوع سهنظام در میان دریلها شناخته میشوند.
دریلها دارای ساختار و طراحی نسبتا سادهای هستند و به همین دلیل بسیاری از برندهای فعال در زمینه تولید ابزارهای برقی، نمونههای مختلفی از دریل را نیز تحت برند خود روانه بازار کردهاند اما از برترین و محبوبترین برندهای تولیدکننده دریل میتوان به دیوالت، هیلتی، ماکیتا، کرون، بوش، هیوندای، ریوبی، متابو، توسن، رونیکس ، کنزاکس، ان ای سی، رابین، اشاره کرد. فروشگاه اینترنتی کیف ابزار، تنوع کاملی از دریل را برای خرید فراهم کرده است.
دریل یک ابزار برقی بسیار پرکاربرد است که امکان حفر سوراخ در مواد فلزی، چوبی، پلاستیکی، مصالح ساختمانی و غیره را فراهم میکند. باید توجه داشته باشیم که استفاده از مته مناسب در کنار دریل یک ضرورت حیاتی برای انجام عملیات سوراخکاری به حساب میآید. همچنین با نصب سریهای مختلف میتوان از یک دریل به عنوان ابزار بُرش، سنبادهزنی و تراش نیز استفاده کرد.
به جرات میتوان دریل را به عنوان پرکاربردترین ابزار برقی در مصارف خانگی و صنعتی در نظر گرفت. دامنه استفاده از این ابزار به اندازهای زیاد است که بسیاری از افراد، نمونهای از این محصول را در محیط خانه یا محل کار خود نگهداری میکنند. از دریلها به شکل گسترده در پروژههای ساختمانی، نجاری، تعمیرات خانگی و صنعتی و همچنین در مشاغل مختلف مانند دندانپزشکی، جواهرسازی و طلاسازی نیز استفاده میشود.
از مهمترین ویژگیها و پارامترهای یک دریل میتوان به قدرت موتور، سرعت چرخش، نوع و سایز سهنظام، برخورداری از حالت چکشی، قابلیت چپگرد و راستگرد، ساختار گیربکس، ابعاد، وزن و لوازم جانبی اشاره کرد.
از نظر نوع منبع تغذیه، دریلها به سه دسته برقی، بادی و دستی تقسیم میشوند اما این یک تقسیمبندی بسیار کلی است و از آنجاییکه دریلهای دستی جایی در فعالیتهای امروزی ندارند باید تقسیمبندی خود را بر روی نمونههای برقی و بادی متمرکز کنیم.